و اما بخش دوم :

پروتکل IP  : لایه Internet

IP)  Internet Protocol ) ، امکان مشخص نمودن محل کامپیوتر مقصد در یک شبکه ارتباطی را فراهم می نماید. IP ، یک پروتکل بدون اتصال و غیرمطمئن بوده که اولین مسئولیت آن آدرس دهی بسته های اطلاعاتی و روتینگ بین کامپیوترهای موجود در شبکه است . با اینکه IP همواره سعی در توزیع یک بسته اطلاعاتی می نماید ، ممکن است یک بسته اطلاعاتی در زمان ارسال گرفتار مسائل متعددی نظیر : گم شدن  ، خرابی  ، عدم توزیع با اولویت مناسب ، تکرار در ارسال و یا  تاخیر، گردند.در چنین مواردی ، پروتکل IP تلاشی بمنظور حل مشکلات فوق را انجام نخواهد داد ( ارسال مجدد اطلاعات درخواستی ) .آگاهی  از وصول بسته اطلاعاتی  در مقصد  و بازیافت بسته های اطلاعاتی گم شده ، مسئولیتی است که بر عهده یک لایه بالاتر نظیر TCP و یا برنامه  ارسال کننده اطلاعات ، واگذار می گردد .

عملیات انجام شده توسط IP
می توان IP را بعنوان مکانی در نظر گرفت که عملیات مرتب سازی و توزیع بسته های اطلاعاتی در آن محل ، صورت می پذیرد .بسته ها ی اطلاعاتی  توسط یکی از پروتکل های لایه حمل ( TCP و یا UDP)  و یا از طریق لایه " ایترفیس شبکه " ،  برای IP  ارسال می گردند . اولین وظیفه IP ، روتینگ بسته های اطلاعاتی بمنظور ارسال  به مقصد نهائی است . هر بسته اطلاعاتی ، شامل آدرس IP مبداء ( فرستنده ) و آدرس IP مقصد ( گیرنده ) می باشد. در صورتیکه IP ، آدرس مقصدی  را مشخص نماید که در همان سگمنت موجود باشد ، بسته اطلاعاتی مستقیما"  برای کامپیوتر مورد نظر ارسال می گردد . در صورتیکه آدرس مقصد در همان سگمنت نباشد ، IP ، می بایست از یک روتر استفاده و اطلاعات را برای آن ارسال نماید.یکی دیگر از وظایف IP ، ایجاد اطمینان از عدم وجود یک بسته اطلاعاتی ( بلاتکلیف ! ) در شبکه است . بدین منظور محدودیت زمانی خاصی در رابطه با مدت زمان حرکت بسته اطلاعاتی در طول شبکه ، در نظر گرفته می شود .عملیات فوق،  توسط نسبت دادن یک مقدار TTL)Time To Live) به  هر یک از بسته های اطلاعاتی صورت می پذیرد. TTL ، حداکثر مدت زمانی را  که بسته اطلاعاتی قادر به حرکت در طول شبکه است را مشخص می نماید( قبل از اینکه بسته اطلاعاتی  کنار گذاشته شود) .

پروتکل ICMP   : لایه Internet

 ICMP )) Internet Control Message Protocol)  ، امکانات لازم در خصوص اشکال زدائی  و گزارش خطاء در رابطه با  بسته های اطلاعاتی غیرقابل توزیع  را  فراهم می نماید. با استفاده از ICMP ، کامپیوترها و روترها که از IP بمنظور ارتباطات  استفاده می نمایند ، قادر به گزارش خطاء و مبادله اطلاعاتی محدود در رابطه  وضعیت  بوجود آمده  می باشند. مثلا" در صورتیکه IP ، قادر به توزیع یک بسته اطلاعاتی به مقصد مورد نظر نباشد ، ICMP یک پیام مبتنی بر غیرقابل دسترس بودن  را برای کامپیوتر مبداء ارسال می دارد .  با اینکه پروتکل IP بمنظور انتقال داده بین روترهای متعدد استفاده می گردد ، ولی  ICMP  به نمایندگی از TCP/IP ، مسئول ارائه  گزارش خطاء و یا  پیام های کنترلی است . تلاش ICMP  ، در این جهت نیست که  پروتکل IP  را بعنوان یک پروتکل مطمئن مطرح نماید ، چون پیام های ICMP  دارای هیچگونه محتویاتی  مبنی بر اعلام وصول پیام (Acknowledgment )  بسته اطلاعاتی نمی باشند . ICMP ، صرفا" سعی در گزارش خطاء  و ارائه فیدبک های  لازم در رابطه با  تحقق یک وضعیت خاص را می نماید .

پروتکل  IGMP   : لایه Internet

IGMP) ) Internet Group Managment Protocol) ، پروتکلی است که مدیریت لیست اعضاء برای  IP Multicasting  ، در یک شبکه  TCP/IP را بر عهده دارد . IP Multicasting، فرآیندی است که بر اساس آن یک پیام برای  گروهی انتخاب شده از گیرندگان که گروه multicat  نامیده می شوند ؛ ارسال می گردد . IGMP لیست اعضاء را  نگهداری می نماید .
مدیریت IP Multicasting
تمامی اعضاء یک گروه multicast  ، به ترافیک IP هدایت شده به یک آدرس Multicast IP ، گوش داده و بسته های اطلاعاتی ارسال شده به آن آدرس را دریافت می نمایند. زمانیکه چندین کامپیوتر نیازمند دستیابی به اطلاعاتی نظیر Streaming media باشند، یک آدرس IP رزوشده برای multicasting  استفاده می گردد. روترها که بمنظور پردازش multicast پیکربندی می گردند، اطلاعات را انتخاب و آنها را برای تمامی مشترکین گروه multicast ارسال ( Forward ) می نمایند .  بمنظور رسیدن اطلاعات Multicast به گیرندگان مربوطه ، هر یک از روترهای موجود در مسیر ارتباطی می بایست ، قادر به حمایت از Multicasting باشند . کامپیوترهای مبتنی بر سیستم عامل وینوز 2000 ، قادر به ارسال و دریافت  IP Multicast  ، می باشند .

پروتکل ARP : لایه Internet  ARP) Address Resolution Protocol) ، پروتکلی است که  مسئولیت مسئله " نام به آدرس" را در رابطه با  بسته های اطلاعاتی خروجی (Outgoing) ، برعهده دارد . ماحصل فرآیند فوق ،  Mapping  آدرس IP به آدرسMAC )Media Access Control) ، مربوطه  است . کارت شبکه از آدرس MAC ،  بمنظور تشخیص تعلق یک بسته اطلاعاتی به کامپیوتر مربوطه ، استفاده می نمایند . بدون آدرس های MAC ، کارت های شبکه ، دانش لازم در خصوص ارسال بسته های اطلاعاتی به لایه بالاتر  بمنظور پردازش های مربوطه را  دارا نخواهند بود . همزمان با رسیدن بسته های اطلاعاتی به لایه IP  بمنظور ارسال در شبکه ، آدرس های MAC مبداء و مقصد به آن اضافه می گردد .
ARP ، از جدولی خاص بمنظور ذخیره سازی آدرس های IP و MAC مربوطه ، استفاده می نماید. محلی از حافظه که جدول فوق در آنجا ذخیره می گردد ، ARP Cache نامیده می شود. ARP Cache هر کامپیوتر شامل  mapping  لازم  برای کامپیوترها و روترهائی است که  صرفا"  بر  روی یک سگمنت مشابه قرار دارند.
Physical Address Resolution 
پروتکل ARP ، آدرس IP مقصد هر یک از بسته های اطلاعاتی خروجی را با ARP Cache مقایسه تا آدرس MAC  مقصد مورد نظر را بدست آورد . در صورتیکه موردی  پیدا گردد  ، آدرس MAC از Cache بازیابی می گردد . در غیر اینصورت ؛ ARP درخواستی را برای کامپیوتری که مالکیت IP را برعهده دارد ، Broadcast  نموده و از وی می خواهد که آدرس MAC خود را اعلام نماید . کامپیوتر مورد نظر ( با IP مربوطه ) ، در ابتدا آدرس MAC کامپیوتر ارسال کننده درخواست را به Cache خود اضافه نموده و در ادامه پاسخ لازم را از طریق ارسال آدرس MAC خود ، به متقاضی خواهد داد . زمانیکه پاسخ ARP توسط درخواست کننده ، دریافت گردید ، در ابتدا با استناد به اطلاعات جدید دریافتی، Cache مربوطه  بهنگام و در ادامه بسته اطلاعاتی به مقصد کامپیوتر مورد نظر ارسال می گردد .
در صورتیکه مقصد یک بسته اطلاعاتی ، سگمنتی دیگر باشد ، ARP ، آدرس MAC را به روتر مسئول در سگمنت مربوطه ، تعمیم  خواهد داد ( در مقابل آدرس مربوط به کامپیوتر مقصد ) . روتر ، در ادامه مسئول یافتن آدرس MAC مقصد و یا Forwarding بسته اطلاعاتی برای روتر دیگر است